Pas de Flash

U denkt wellicht dat ik dit geschilderd heb. Niet dus. Het is werk van Claude Monet. En dat is spijtig voor u. Mocht ik het gepenseeld hebben, dan kon u het voor een prikje op de kop tikken. Nu moet u er fortuinen voor neertellen. Erger nog. Het is helemaal niet te koop. Wil u het hebben, dan moet u het stelen. Laat ik u meteen het adres geven: Musée de l’Orangerie, in de tuin der Tuilerieën te Parijs, tussen het Louvre en de Place de la Concorde.

Mocht u aan een inbraak denken, neem dan een voldoende grote zak mee. Want wat u hier ziet is slechts een klein detail van een gigantisch doek, 2 meter hoog en 12 meter lang. Het hangt samen met een aantal gelijkaardige werken in twee ovale zalen, die op kosten van de Franse staat speciaal voor deze schilderijen gebouwd werden. Alle doeken hebben hetzelfde onderwerp: de reflectie van het licht in Monets eigen vijver met waterlelies. Eigenlijk zie je nauwelijks water, maar eerder wolken van kleur, die samen een bepaalde sfeer crëeren. 

Bijna even intrigerend als de schilderijen vonden wij het mannetje op de foto hieronder. Een soort museumclown, zo dachten wij, betaald om het museumbezoek voor onze dochters toch iets verteerbaarder te maken. Maar nee, dit is wel degelijk de oppasser. Op regelmatige tijdstippen doorbreekt hij de gewijde stilte van de museumzaal met een doordringend “Pas de flash!!!”. Pas de Deux, daar hadden wij al van gehoord, maar Pas de Flash!? Rare jongens, die Parijzenaars…

~ door girardo op oktober 30, 2008.