De steenbeemden te Kessel
De laatste 20 jaar van zijn leven maakte Claude Monet bijna alleen nog schilderijen van de waterlelies in zijn vijver. Alsof er niks interessanters meer op doek te zetten was. Akkoord, de schilder was oud, dik en een tikje levensmoe. Bovendien leed hij in toenemende mate aan katarakt. Ver lopen zat er misschien niet meer in. En dus schilderde hij maar het interessantste wat zijn tuin hem bood.
Wat er ook van zij, toen ik deze waterlelies zag in een plas langs de Nete had ik heel even het gevoel de schilder te begrijpen. Zelfs zonder bloemen hebben lelies iets magisch. Ronde schijven op het watervlak, de eenvoud zelve, maar in combinatie met het reflecterende licht creëren ze een betoverende wereld van steeds veranderende lichte kleurnuances. Wonderlijk en wie van dit wonder wil genieten kan – bij gebrek aan lelies in de eigen tuin- gewoon het door Natuupunt uitgestippelde Steenbeemdenpad te Kessel nemen: 6,5 km wandelplezier, desgewenst in te korten tot 4km, ideaal dus voor wie met kleine kinderen op stap is. Vertrekpunt is een oud badhuis, nu café, langs de Kleine Nete. Wie de hele wandeling volgt, gaat eerst over de brug van de weg Kessel-Emblem naar het eiland dat de Nete van het Netekanaal scheidt. Daarna volgt een heel gevarieerd stuk door moerassen, broeken, velden en bossen. Het is vanzelfsprekend niet het soort wandeling waarvoor u vanuit pakweg Bachten de Kupe naar de Kempen komt. Maar brengt u een bezoek aan Lier en wil u de natuur in de Netevallei wat beter leter kennen, dan is het zeker het overwegen waard. Net als de Anderstadwandeling trouwens, maar daar hebben we het ooit al eens over gehad.
Van waterlelies word ik altijd een beetje waterlelie.
masjenka said this on juni 24, 2009 bij 11:34 pm |
soms heb ik het gevoel dat ik alleen nog van waterlelies wil dromen… of van wolken, bijvoorbeeld, als weerspiegeling! hoe moet ik al dat moois onthouden?
Nadine said this on juni 25, 2009 bij 9:31 am |
Leren brailleschilderen … interessante tip voor later.
Lumaj said this on juni 29, 2009 bij 10:07 am |
Dat badhuis is een geestig café. Helaas valt de zwemplek zelfs niet in het hoofd te reconstrueren. Nochtans was dat ooit the-place-to-swim voor boerenzonen- en dochters van Emblem tot Duffel.
Lope said this on juni 29, 2009 bij 2:07 pm |